نگرش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران نسبت به آموزش الکترونیکی در دوره کرونا

زمینه و هدف: يادگيري الكترونيكي به عنوان يكي از روش هاي نوين آموزشي از پتانسيل بالقوهاي براي ورود به عرصهآموزش علوم پزشكي و آموزش مداوم برخوردار است، لذا ارزيابي نگرش افراد نسبت به اين روش آموزشي به منظور بهبودسطح كيفي و كمي دانشگاهها ضروري به نظر مي رسد. هدف از مطالعه حاضر تعيين نگرش دانشجويان دانشگاه علومپزشكي تهران نسبت به آموزش الكترونيكي در نيمه اول سال 1399 ميباشد.مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي، تعداد 250 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تهران به روشنمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند، ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه استاندارد سنجش نگرش نسبت به آموزشالكترونيک ميشرا بود و دادهها در دو بخش توصيفي (تعداد، درصد، ميانگين، انحراف معيار)، تحليلي (من ويتني،كروسكالواليس، همبستگي اسپيرمن) و در سطح معناداري كمتر از 0/05 بوسيله نرم افزار R تحليل گرديد.نتایج: ميانگين نمره نگرش شركت كنندگان نسبت به آموزش الكترونيكي 0/64±3/07 از 5 بود. همچنین ارتباطمعناداري بين متغيرهاي جنسيت، رشته تحصيلي و تجربه گذراندن واحد به صورت الكترونيكي با نمره نگرش دانشجويانوجود داشت (P<0/05).نتیجه گیری: دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تهران سطح نگرش مثبتي نسبت به آموزش الكترونيكي داشتند، لذاپيشنهاد مي شود در ايام كرونايي با بسترسازي مناسب اين روش يادگيري در كنار روش هاي سنتي حضوري آموزش مورداستفاده مدرسين محترم قرار بگيرد.

کلیدواژه ها:

كرونا ، آموزش الكترونيكي ، دانشگاه علوم پزشكي تهران