نقش میانجی امید در رابطه‌ بین هوش معنوی و اضطراب ناشی از بحران کرونا

این پژوهش با هدف بررسی رابطه‌ اضطراب ناشی از کرونا و هوش معنوی با نقش واسطه‌ای امید به زندگی اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام افرادی بود که در ایران اثرات اپیدمی کرونا ویروس را درک کرده بودند. از جامعه مذکور 217 نفر از افراد در استان‌های مختلف به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های اضطراب کرونا، علی پور و همکاران (1399)، هوش معنوی عبدالله زاده (1396) و امید به زندگی اشنایدر (1996) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از روش چهار مرحله‌ای بارون و کنی و روش بوت استراپ استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان داد: الف) بین اضطراب کرونا و هوش معنوی رابطه منفی معنی‌داری وجود دارد؛ ب) بین امید و هوش معنوی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد؛ ج) بین اضطراب کرونا و امید رابطه منفی معنی‌داری وجود دارد؛ د) بین اضطراب کرونا با هوش معنوی و امید، رابطه منفی و معنی‌‌دار وجود دارد؛ هـ) نتایج تحلیل مسیر نشان داد هوش معنوی از طریق امید بر اضطراب کرونا اثر دارد و 78/0 از ارتباط بین هوش معنوی و اضطراب کرونا از مسیر امید انجام می‌شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، کرونا ، هوش معنوی ، امید