تاثیر رژیم آبیاری بر برخی صفات فیزیولوژیک انگور یاقوتی

انگور (.Vitis vinifera L) مهمترین محصول باغی منطقه سیستان است. انگور یاقوتی قرمز رقم غالب تاکستان های سیستان و جزء انگورهای بی دانه است که به مصرف تازه خوری می رسد. این آزمایش بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در سال 1397 در منطقه سیستان انجام شد. تیمار رژیم آبیاری با 3 سطح شامل تأمین 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی بر اساس تبخیر و تعرق پتانسیل درختچه انگور بود. با کاهش مصرف آب از 100 به 75 درصد نیاز آبی انگور، صفات محتوای نسبی آب برگ و شاخص کلورفیل کاهش و همچنین صفات پرولین و قندهای محلول افزایش یافت. نتایج نشان داد که بین سطوح 50، 75 و 100 درصد از نظر صفات مورد بررسی تفاوت معنی دار وجود داشت و تنها در مورد شاخص کلروفیل بین سطح 100 و 75 درصد آبیاری تفاوت معنی داری وجود نداشت.

کلیدواژه ها:

پرولین ، شاخص کلروفیل ، محتوای نسبی آب برگ