بررسی آنیمیسم (جاندارانگاری) در اشعارمیرزا ابوالحسن فراهانی

آنیمیسم یا جاندارانگاری به عنوان یکی از موجزترین، زیباترین و مؤثرترین صورخیال در اشعار میرزا ابوالحسن فراهانی از شاعران توانای قرن یازدهم هجری، اصلی ترین موضوعی است که در این مقاله مورد کنکاش و پژوهش قرار گرفته است. نگارنده ضمن اشاره به تعاریف و بیان تاریخچه ای از علوم و فنون بلاغت، به کاوش در احوال، آثار و اشعار فراهانی پرداخته و با توجه به تعاریف ارائه شده ی ادیبان و بلاغت نویسان در مورد آنیمیسم و طرح مسائل مربوط به آرایه ی تشخیص، تقسیم بندیهایی را درباره ی انواع جاندارانگاری بیان نموده است. سپس بَسامد بالای انواع اصلی و اساسی این آرایه ی تأثیرگذار، میزان و درصد فراوانی آنها را در ابیات قالبهای اشعار فراهانی دنبال کرده؛ همچنین دلایل استفاده ی فراوان شاعر از جاندارانگاری به ویژه تکیه و تأکیدِ شاعر بر نوع انسان مدارانه ی آن را با ذکر نمونه ابیات، شواهد، جدولها مورد بررسی و تحلیل قرار داده و به نتایج مستند و تازه ای درباره ی موضوع مقاله دست یافته است.

کلیدواژه ها:

آنیمیسم (جاندارانگاری) ، فراهانی ، آرایه ، ابیات ، صورخیال ، اشعار