واکاوی نظریه شناخت موقعیتی و نسبت آن با تربیت معلم

این مقاله به بررسی نظریه شناخت موقعیتی و امکان کاربرد آن در تربیت معلم می‌پردازد. براساس دیدگاه‌های جدید در حوزه علوم شناختی، شناخت و مولفه‌های مرتبط با آن محدود به ذهن و پردازش‌های ذهنی نیست. از منظر این نظریه، دانش ماهیتی توزیع شده و بدنمند دارد که به صورت فعالانه توسط مشارکت در بستر‌های موقعیتی متفاوت، فعالیت‌های واقعی و زیستن در فرهنگ ویژه آن موقعیت حاصل می‌شود. براساس چشم انداز نظریه شناخت موقعیتی، با استفاده از روش پژوهش هنجاری اصول‌های تربیتی مبنی بر یادگیری در زمینه، جوامع عمل، یادگیری به عنوان مشارکت فعال، دانش در کنش، میانجیگری مصنوعات،ابزارها و مصنوعات به عنوان سرمایه‌های فرهنگی، قوانین، هنجارها و باورها، تاریخ، سطوح مقیاس، تعامل گرایی، هویت و ساختار خود تبیین شده است و پژوهش حاضر کاربرد هر یک از این اصول را در تربیت معلم تبیین نموده است. در پایان به دو راهبرد کلیدی به کارگیری کارآموزشی شناختی و تشکیل جوامع عمل را پیشنهاد می‌کند که به باور نگارندگان آغازی در جهت به کارگیری نظریه شناخت موقعیتی در نظام‌های آموزش حرفه‌ای در ایران و در این پژوهش تربیت معلم خواهد بود.

کلیدواژه ها:

علوم شناختی ، شناخت موقعیتی ، تربیت معلم ، شناخت ، یادگیری