تبیین شاخص‌های فضای شهری انعطاف‌پذیر در شهرهای ساحلی با بهره‌گیری از مدل دلفی: مطالعه موردی شهرهای رامسر و بابلسر

چکیده در دهه­های اخیر افزایش جمعیت جهان به خصوص در مناطق شهری به عنوان یک پدیده مهم، پیچیدگی‌ها و نیازهای زیادی را در زمینه­های مختلف ایجاد کرده است. در واقع شهر به عنوان بستر شکل‌گیری اتقاقات، قعالیت­ها و تعاملات اجتماعی و در کنار آن سواحل دارای اهمیت زیادی است بنابراین شناخت فضاهای شهری و طراحی مناسب آن راهی است به سوی برآوردن نیازهای گوناگون شهروندان. در این میان توجه به اصل انعطاف‌پذیری به عنوان یکی از عوامل خلق فضای شهریِ با کیفیت، فضا را قادر می‌سازد تا گزینه‌های متعددی را به شهروندان پیشکش نماید. حال در این پژوهش که از نظر ماهیت از نـوع پژوهش‌های اکتشافی است، تلاش گردیده تا به تبیین مفهوم انعطاف‌پذیری و راه‌های تحقق آن در فضای شهری پرداخته شود. بر این اساس ضمن مطالعه مفاهیم و ادبیات مرتبط با فضای شهری انعطاف‌پذیری مؤلفه‌ها و شاخص‌هایی استخراج و سـپس در قالـب روش دلفـی بـا اسـتفاده از ابـزار پرسشنامه‌ای شاخص‌ها مورد سـنجش قرار گرفـت. نتایج پژوهـش حاکی از 15 شـاخص، در شـکل­گیـری فضای شـهری انعطاف­پذیر در ساحل نقـش مؤثرتـری دارا است کـه با توجـه به جـدول رتبـه­بندی، شاخص‌های چند عملکردی، تبدیل‌پذیری، تنوع‌پذیری و سرزندگی فضای ساحل از اهمیـت بالاتری برخـوردار است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: انعطاف‌پذیری ، فضای شهری ، مدل دلفی ، ساحل