ارزیابی ارتباط کاربری اراضی شهری و جزایر حرارتی، مطالعه موردی: شهر بیابانی یزد

جزایر حرارتی شهری یکی از معمول ترین پدیده­های اقلیمی شهری است که در آن بعضی از مناطق شهری به ویژه مراکز شهرها چند درجه از مناطق اطراف خود گرمتر می­شوند. مطالعه این پدیده و بررسی ساز وکار آن برای برنامه­ریزی­های شهری اهمیت بسیار زیادی دارد.  این تحقیق از نظر روش تحلیلی و از نظر هدف کاربردی بوده و با هدف بررسی تاثیر کاربری­ها بر روی حرارت شهر بیابانی یزد انجام شده است. برای تحلیل این رابطه از تصاویر سال 2005 و 2015 ماهواره Terra سنجنده Aster استفاده شده است. نتایج بررسی­های به عمل آمده نشان می­دهد که گسترش فیزیکی شهر یزد در دوره­های مختلف تاریخی، باعث پیشروی این شهر در سطوح نمکزار و ماسه زار حاشیه­ای شده به گونه­ای که نواحی ساختمانی و آسفالتی، افزایش و نواحی نمکزار و ماسه­زار و زمین­های بایر حاشیه شهر کاهش یافته است. در نتیجه عمده جزایر حرارتی شهر یزد در نواحی حاشیه­ای و زمین­های بایر شکل گرفته است. در همین راستا همبستگی منفی بین دو متغیر پوشش گیاهی و دمای سطح زمین در طول دوره 10 ساله مشاهده می­شود که نشانگر آن است که همزمان با کاهش فضای سبز بر وسعت جزایر گرمایی افزوده شده است. 

کلیدواژه ها:

دمای سطح زمین (LST) ، کاربری اراضی شهری ، جزایر حرارتی (UHI) ، شهر یزد