چالش های آموزش در فضای مجازی در دوران کرونا و پساکرونا

در گذشته یکی از دغدغه های محیط آموزشی ارتباط بین اولیاء دانش آموزان با معلمان بوده است، اما در چند سال اخیر با روی کار آمدن گوشی های هوشمند و گسترش اینترنت ارتباط اولیا و معلم نزدیک تر شده است. در آموزش فضای مجازی معلمان با دانش آموزان خود در ارتباط هستند، و در شرایط بحرانی که امکان حضور دانش آموزان در مدارس مهیا نیست معلمان با تشکل گروه های مختلف مجازی و به تدریس و بررسی دروس می پردازند. آموزش غیرحضوری، یا آموزش مکاتبه ای در دهه اول سال 1700 میلادی آغاز شده است و پیشینه آن را در ایران می توان به قبل از انقلاب، دانشگاه پیام نور در بعد از انقلاب، آموزش تلویزیونی دروس دانش آموزان هنگام تعطیلی مدارس در سال شصت و شش به دلیل حملات موشکی صدام به شهرا و تدریس مجازی در دهه هفتاد در دانشگاه تهران دانست. از جمله مزایای آموزش مجازی می توان به: مرور مطالب درسی، افزایش خودکنترلی دانش آموزان، عدم محدود بودن به زمان، افزایش مسئولیت پذیری در دانش آموزان، دسترسی آسان و بروز بودن و کارآمدی و سرعت بالای تدرسی اشاره کرد. علی رغم مزایای زیاد آموزش مجازی مشکلات و معایب و مشکلات فراوانی به ویژه در دوران کرونا و پساکرونا در آموزش مجازی وجود دارد که: اعتیاد اینترنتی دانش آموزان، عدم اطمینان از یادگیری مطالب، عدم نظارت بر انجام تکالیف و راستی آزمایی، ناتوانی برخی از دبیران، اولیا و دانش آموزان در استفاده از فضای مجازی، ناتوانی اولیا برای خرید گوشی و اینترنت، عدم دسترسی به اینترنت در زمان خاص و یا در برخی مناطق، عدم توجه به بهره وری، عدم توفیق برنامه های صدا و سیما در پیشبرد آموزش و عوامل متعدد دیگر باعث شد تا نتوانیم بحران به وجود آمده را به خوبی مدیریت کنیم، عمیق نبودن و جدی نگرفتن آموزش مجازی، تهدید حریم خصوصی، عدم جذابیت و... از جمله آن هاست. برای بهبود بخشی به آموزش مجازی می توان: ورود جدی تر صدا و سیما به بخش آموزش مجازی، معرفی سایت ها و سامانه های معتبر آموزشی، تهیه سؤالات امتحانی استاندارد، تقویت و پرورش سواد اطلاعاتی خانواده ها و کنترل کودکان را در دستور کار قرار داد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، فضای مجازی ، دانش آموزان ، معلمان