عوامل موثر بر پذیرش تکنولوژی هوش مصنوعی در شرکت های ایرانی

در سال های اخیر شاهد رشد کاربردی هوش مصنوعی در صنایع و خدمات مختلف هستیم. با انباشت اطلاعات در شرکت ها و دسترسی آسان تر به داده های انبوه شرکت ها درصدد بهره گیری از هوشمصنوعی، جهت بالابردن بهره وری و ایجاد مزیت رقابتی هستند. اگر چه پیشرفت های بسیار زیادی در زمینه هوش مصنوعی رخ داده و کارهای تحقیقاتی زیادی روی آن انجام شده ولی در زمینه پذیرش هوش مصنوعی در سطح سازمان ها اینگونه نیست. در این مقاله برای دست یابی به چارچوب نظری پذیرش هوش مصنوعی در سطح سازمانی از دو مدل مطرح Diffusion of Innovation (DOI) و Technology-Organizations-Environment(TOE) استفاده شده است. در ادامه مدل بر اساس داده های آماری که از شرکت های ایرانی جمع آوری شده است آزمون شده. بر این اساس عاملی که موثرترین نقش را در پذیرش هوش مصنوعی در شرکت های ایرانی ایفا می کند آمادگی تکنولوژیک سازمان است که شامل زیرساخت های فنی و نیروی انسانی توانمند می شود. همچنین شرایط رقابتی محیط کسب و کار و همخوانی این تکنولوژی با عملیات سازمان تاثیر مثبت بر پذیرش هوش مصنوعی در شرکت های ایرانی دارند. پیچیدگی این تکنولوژی عاملی بازدارنده در شروع به استفاده از آن است

کلیدواژه ها:

پذیرش هوش مصنوعی ، هوش مصنوعی ، پذیرش تکنولوژی ، نوآوری سازمانی ، استراتژی