مفهوم مکان و فضا با توجه به نقش مالکیت مبتنی بر زمان در معماری با بررسی اسمانخراش تسراکت سنگاپور

از نظر فیلسوفان، حرکت مولد ایجاد دو عنصر زمان و مکان است. فضای شهری پدیده ای سازمان یافته است از اطلاعاتی که در صور مختلف فرم، عملکرد و معنا تجلی می یابد، بستر شکل گیری و ارتقا زندگی اجتماعی یک جامعه که بیانگر فرهنگ و شیوه شهرنشینی یک تمدن می باشد، فضای شهری عینیتی است برخاسته از تلفیق روابط اجتماعی، در بستری کالبدی، در زمینه ای معنایی و در راستای عملکردهایی مورد نیاز جمعی انسانی. هدف از نگارش این مقاله رسیدن به مفهوم مکان و فضا با توجه به نقش مالکیت مبتنی بر زمان با بررسی اسمانخراش تسراکت سنگاپور است که دید جدید از این مساله را در طراحی برج ها مطرح میکند.

کلیدواژه ها:

مفهوم مکان ، فضا ، با توجه به نقش مالکیت مبتنی بر زمان ، اسمانخراش تسراکت سنگاپور