امکان سنجی استفاده از اب رودخانه هلیلرود واقع در استان کرمان جهت ابیاری قطره ای با استفاده از شاخصهای ویلکاکس ، لانژیلر و رایزنر

شناخت عناصر موثرو محاسبه فاکتورهای تعیینکننده کیفیت آب رودخانه ها جهت مصارف آبیاری و کشاورزی امری اجتنابناپذیر است. علاوه بر کمیت آب ، کیفیت آب نیزنقش مهمی داشته و با شناخت ویژگیهای کیفی آب میتوان برای بهرهبرداری هرچه بهتر از آب یک منطقه برنامهریزی نمود. کیفیت آب آبیاری در مناطق خشک ونیمه خشک از اهمیت ویژهای برخوردار است، همچنین در استفاده از آبیاری قطرهای (با توجه به بالا بودن راندمان و اهمیت بکارگیری این روش دراین مناطق) با توجه به حساس بودن قطرهچکانها به گرفتگی، وخوردگی اجزای فلزی سیستم، توجه به کیفیت آب امری لازم است. این پژوهش به بررسی کیفیت آب رودخانه هلیلرود (درسه ایستگاه حسینآباد ، کهنکشیبانی و کناروییه) واقع دراستان کرمان با استفاده از شاخصهای ویلکاکس، لانژیلر و رایزنر میپردازد. دادههای مورد استفاده در این تحقیق مربوط به سالهای 75 تا 85 و سال 88 می باشد ، که به صورت سالیانه با تعداد برداشتهای مختلف در طول سال بوده است.بهطورکلی میتوان گفت آب رودخانه، از نظر شوری در طبقه شوری متوسط و زیاد قرار دارد ولی از نظر سدیمی بودن مشکلی ندارد همچنین رسوبگذار و خورنده تشخیص دادهشد، لذا جهت استفاده در آبیاری قطرهای توصیه میشود قبل از ورود به سیستم در صورت امکان با آبی که شوری کمتری دارد اختلاط داده شود، همچنین اقدامات کنترلی از قبیل پایشهای مستمر ، استفاده از مواد کنترلکننده خوردگی و بکارگیری پوشش مناسب در لوله و بعنوان راهکاری برای جلوگیری از گرفتگی قطرهچکانها ، اسیدشویی دورهای میتواند مفید واقع گردد همچنین میتوان از قطره چکانهای خودشوینده در سیستم استفاده نمود

کلیدواژه ها:

رودخانه هلیل رود ، شاخص ویلکاکس ، شاخص اشباع لانژیلر ، شاخص پایداری رایزنر