تأثیر پاکلوبوترازول و پروهگزادیون کلسیم بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک و کیفیت میوه توت‌فرنگی رقم پاروس

به‌منظور کاهش رشد رویشی و افزایش کیفیت میوه توت‌‌فرنگی، پژوهشی با استفاده از پاکلوبوترازول و پروهگزادیون کلسیم  روی توت‌‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. در این پژوهش پروهگزادیون‌‌کلسیم در سه غلظت شامل صفر، 100 و 150 میلی‌‌گرم در لیتر و پاکلوبوترازول در چهار غلظت شامل صفر، 60، 90 و 120 میلی‌‌گرم در لیتر در دو نوبت (چهار و هفت هفته پس از کاشت) محلول‌‌پاشی شدند. نتیجه‌ها نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول، پروهگزادیون‌‌کلسیم و هم‌چنین برهمکنش آن‌ها موجب افزایش معنی‌‌داری در میزان فتوسنتز، کلروفیل، کاروتنوئید برگ، عملکرد و آنتوسیانین میوه شد. پاکلوبوترازول در سطح احتمال 5% و پروهگزادیون‌‌کلسیم در سطح احتمال 1% موجب افزایش معنی‌‌داری در عملکرد فتوسنتزی شدند. پروهگزادیون‌‌کلسیم به تنهایی و برهمکنش آن با پاکلوبوترازول در سطح احتمال 1 درصد موجب افزایش معنی‌‌دار سفتی بافت میوه و کاهش معنی‌‌دار اسیدیته قابل تیتراسیون شد. ماده‌های جامد محلول زیر تأثیر این کندکننده‌‌ها قرار نگرفت. استفاده از پروهگزادیون کلسیم به تنهایی در سطح احتمال 5 درصد موجب افزایش معنی‌‌دار میزان ویتامین C شد. به طور کلی ویژگی‌های فیزیولوژیکی گیاه زیر تأثیر استفاده از هر دو کندکننده‌‌ رشد افزایش یافت در حالی­که ویژگی‌های کیفی بیشتر زیر تأثیر پروهگزادیون‌‌کلسیم قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

Anthocyanin ، Organic Acid ، Photosynthesis ، Spray ، Vitamin C ، آنتوسیانین ، اسید آلی ، فتوسنتز ، محلول‌‌پاشی ، ویتامین C