تحلیل رابطه خودکارآمدی و نشاط کاری با نقش میانجی امیدواری در معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودکارآمدی در نشاط­کاری با میانجی‌گری امیدواری معلمان انجام گرفته است. روش پژوهش توصیفی‌ همبستگی و جامعه آماری شامل معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند در سال تحصیلی 1396-1397 به تعداد 1500 نفر بودند که با استفاده از نمونه­گیری طبقه‌ای (برخورداری و جنسیت)، تعداد 306 نفر انتخاب گردید. برای سنجش متغیر خودکارآمدی و امیدواری از پرسشنامه لوتانز (2007) و نشاط کاری از پرسشنامه شایروم (2004) استفاده گردید. ضریب پایایی پرسشنامه­ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی و برای خودکارآمدی 84/0، امیدواری 84/0 و نشاط کاری 91/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها در سطح توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و سطح استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس، رگرسیون و الگویابی معادلات ساختاری) انجام گرفت. نتایج حاکی از آن بود که خودکارآمدی با میزان 55/0Beta= پیش­بینی کننده نشاط کاری و با 73/0Beta= پیش­بینی کننده امیدواری است. هم­چنین امیدواری با 68/0Beta= پیش­بینی کننده نشاط کاری معلمان ابتدایی شهر بیرجند می‌باشد. یافته­ها نشان داد که امیدواری نقش میانجی بین خودکارآمدی و نشاط کاری ایفاء می­کند و مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود.   

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، نشاط کاری ، امیدواری ، معلمان مقطع ابتدایی شهر بیرجند