اثر متغیر بودن سرعت پراکندگی ستاره‌ها با عرض جغرافیایی کهکشانی در تفسیر نتایج رصدی رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی

کهکشان ما یک کهکشان مارپیچی است و ستاره‌های آن درون یک قرص نازک حول هسته کهکشان می‌چرخند. سرعت پراکندگی ستاره‌ها درون قرص کهکشان در راستای عمود بر قرص تابعی از عرض جغرافیایی کهکشانی است و با افزایش فاصله از قرص کهکشان کاهش می‌یابد. در مدل کهکشانی بوزانسون، از وابستگی سرعت پراکندگی ستاره‌ها به عرض جغرافیایی صرف نظر می‌شود و سرعت پراکندگی را تنها تابعی از سن ستاره‌ها در نظر می‌گیرند. در تفسیر داده‌های رصدی رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی اغلب از مدل بوزانسون استفاده می‌شود و با درنظر گرفتن تابع توزیع توانی برای جرم در قرص کهکشان، شاخص توانی این تابع را تعیین می‌کنند. در این مقاله نشان می‌دهیم که نادیده گرفتن تغییرات سرعت پراکندگی با عرض جغرافیایی کهکشانی باعث می‌شود به کمک ریزهمگرایی گرانشی تعداد اجرام سبک‌تر درون قرص کهکشان بیشتر از واقعیت تخمین زده شود.

کلیدواژه ها:

ریزهمگرایی گرانشی ، سرعت پراکندگی ستاره‌ها ، رصد ریز همگرایی گرانشی