ارتباط بین برخی شاخص های آنتروپومتریکی و نوع پا با عارضه انگشت شست کج در دانش آموزان دختر 10 تا 12 سال

این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین برخی شاخص های آنتروبومتریکی و نوع پا با عارضه انگشت شست کج در دانش آموزان دختر 10 تا 12 سال انجام شد. جهت انجام این مطالعه 60 نفر از دختران دانش آموز دامنه سنی 10 تا 12 سال شهر قائمشهر مبتلا عارضه انگشت شست کج (سن: 0/85±11/10 سال، قد: 0/06±1/61، وزن: 9/85±52/98 کیلوگرم، شاخص توده بدنی: 3/29±20/22 کیلوگرم بر متر مربع)، انتخاب شدند. در مرحله اول افراد دارای شست کج به صورت بصری انتخاب شده و پس از کسب رضایت نامه از والدین میزان دقیق شست کج با کمک گونیامتر ارزیابی شد. پس از آن قد و وزن آزمودنی ها با استفاده از متر نوآری و تراز اندازه گیری شد و سپس از متر نوآری و کولیس جهت اندازه گیری طول پا و پهنای قسمت قدامی پا استفاده گردید. در نهایت میزان افت ناوی با استفاده از روش برودی و همکاران ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات خام به دست آمده، از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش آمار استنباطی، از آزمون کولموگروف- اسمیرنف جهت بررسی نرمال بودن داده ها استفاده شد و از ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد. کلیه فرضیه ها در سطح 95 درصد آزمون شدند. همچنین برای تحلیل داده ها در این پژوهش از نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد ارتباط معنی داری بین شست کج و وزن (P=0/03)، شست کج و شاخص توده بدنی (P=0/008)، شست کج و پهنای قسمت قدامی پا (P=0/04) و شست کج و میزان افت ناوی (P=0/001) وجود دارد اما ارتباط معنی داری بین بین شست کج و قد (P≤0/05) و نیز شست کج و طول پا (P≤0/05) مشاهده نشد. نتایج مطالعه حاضر وجود ارتباط مثبت و معنادار بین وزن، شاخص توده بدنی، پهنای قسمت قدامی پا و کف پای صاف را با زاویه شست کج نشان داد. با توجه به نتایج بدست آمده توصیه می شود ملاحظاتی نظیر کنترل وزن، استفاده از کفش های متناسب با پهنای قسمت قدامی پا و اصلاح کف پای صاف به منظور کاهش زاویه شست کج در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

شست کج ، افت ناوی ، پهنای قسمت قدامی پا ، کف پای صاف