مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های خودآگاهی و حل مساله بر تاب آوری کارمندان زن جزیزه کیش

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مهارت­ های خودآگاهی و حل مساله بر تاب ­آوری کارمندان زن جزیزه کیش در سال 1393 است. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون سه گروهی (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) است. جامعه ­ی آماری پژوهش شامل کلیه کارمندان زن ادارات دولتی و خصوصی جزیزه کیش بودند نمونه مورد مطالعه با روش نمونه­ گیری در دسترس 60 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (هر کدام 20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش (1) 8 جلسه تحت آموزش مهارت­ های خودآگاهی و گروه آزمایش (2) 8 جلسه تحت آموزش مهارت­ های حل مساله قرار گرفتند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. روش جمع ­آوری داده ­ها بر اساس پرسشنامه استاندارد تاب ­آوری کانر و دیویدسون (2003) انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن بالای 0.7 به­ دست آمد.  همین­طور از روایی محتوا به ­منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه­ به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به ­دست آمده از اجرای پرسشنامه­ از طریق نرم­افزار 19SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش مهارت خودآگاهی بر تاب ­آوری کارمندان زن موثر است. آموزش مهارت ­های حل مساله نیز بر تاب ­آوری کارمندان زن موثر بود. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت­ های خودآگاهی در افزایش تاب­ آوری بیشتر از آموزش مهارت حل مساله است. بنابراین در بهبود تاب­ آوری آموزش مهارت خودآگاهی بیشتر از آموزش مهارت حل مساله اثربخش بود.

کلیدواژه ها:

مهارت‌های خودآگاهی ، حل مساله ، تاب‌آوری