امکانسنجی قابلیتهای هنر عمومی بهعنوان محرک توسعه در بازآفرینی بافت فرسوده (نمونه موردی: محله چهارراه مازندران سمنان)
محل انتشار: فصلنامه مسکن و محیط روستا، دوره: 39، شماره: 170
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 360
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHRE-39-170_007
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1399
چکیده مقاله:
یکی از مهمترین اهداف حرفه شهرسازی در سالهای اخیر، تعدیل مشکلات اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و کالبدی بافتهای فرسوده شهرهای کشور میباشد. با توجه به مطالعات نظری و تجارب جهانی، بازآفرینی فرهنگمبنا بهعنوان رویکردی جامع و اجرایی با قابلیت بهرهوری از مشارکت نوآورانه ساکنان، در دستور کار پژوهشهای متعددی قرار گرفته است. همچنین از استراتژیهای نوین توسعه مجدد شهری میتوان به محرکهای توسعه که منجر به راهاندازی و هدایت توسعه در بافتهای فرسوده شهری میگردند، اشاره داشت. ازجمله اهداف اصلی پروژههای محرک توسعه، دستیابی به بازآفرینی شهری است، رویکردی که بهعنوان یک راهبرد جامع، برای ایجاد تغییر در یک مکان با نشانههای زوال بهکار میرود. ازاینرو پژوهش حاضر، امکانسنجی قابلیتهای استفاده از هنر عمومی بهعنوان محرک توسعه در بازآفرینی بافت فرسوده را بهعنوان هدف اصلی برگزیده است و سعی گردیده به موضوعاتی همچون شناسایی مؤلفههای هنر عمومی، میزان تأثیرگذاری آنها و همچنین امکانسنجی استفاده از هنر عمومی در محله موردمطالعه پاسخ داده شود.
این پژوهش از نوع کاربردی- توصیفی و با رویکرد کمی در محله «چهارراه مازندران شهر سمنان» با جمعیت 5504 نفر صورت گرفته است. جهت جمعآوری اطلاعات نیز با تدارک نمونه تصادفی 384 نفری (با استفاده از فرمول کوکران) و توزیع پرسشنامه از روش آماری تحلیل مدل عاملی تأییدی مرتبه دوم استفاده گردیده و با نرمافزار لیزرل تحلیل شده است. نتایج این پژوهش بیانگر این است که از بین مؤلفههای بررسیشده بهترتیب: هنر منظر (مبلمان و فضای سبز)، هنر معماری (موزه، چایخانه، سفرهخانه و آموزشگاه)، هنر زنده (نمایش خیابانی، مسابقات، نمایشگاه، اسکان هنرمندان و جشنواره)، هنر دیجیتالی (نورپردازی، صداگذاری و نمایش فیلم)، هنر نقاشی (نقاشی دیواری، گرافیتی، موزائیکی و کندهکاری) و هنر مجسمهسازی (المان، مجسمه و یادبود)، از میان گونههای متعدد هنر عمومی در محله موردمطالعه از ظرفیت و قابلیت استفاده بیشتری جهت توسعه و بازآفرینی بافت فرسوده برخوردار بوده است. در این پژوهش نهایتاً علاوه بر امکانسنجی گونههای مختلف هنر عمومی، مکانگزینی مناسب جهت استقرار آنها ارائه گردیده که میتواند الگوی مناسبی برای بسط هنر عمومی جهت بازآفرینی بافتهای فرسوده برای سایر مطالعات باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
میترا حبیبی
, Associate Professor, Department of Architecture and Urban Planning, Faculty of Architecture and Urban Planning, Tehran University of Art
مهسا قانع
School of Architecture and Urban Planning, Tehran University of Arts
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :