تبیین سنخیت رویکرد پدیده شناسی جهت شناخت معماری بومی (نمونه موردی: مسکن بومی منطقۀ منوجان استان کرمان)
محل انتشار: فصلنامه مسکن و محیط روستا، دوره: 39، شماره: 171
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 472
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHRE-39-171_002
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1399
چکیده مقاله:
تاکنون معماری بومی عمدتاً با نگرشهای اقلیمی و فرهنگی تبیین شدهاست؛ پژوهشگران در مطالعات و بررسیهایشان، اغلب با روشهای معمولِ آماری و ترسیم جدول و نمودار و سپس با یافتن معیارهایی برای مقبول بودن روش، تحلیلی از مقبولیت آنها بهدست میدهند؛ اما این رویکردها و روشها بهدنبال پاسخ به «چرایی» بوده و در گسست «عین» و «ذهن» رقم میخورند. درحالیکه معماری بومی در هماهنگی با «تجربه زیستۀ» بومیان شکل میگیرد، بنابراین در این تحقیق، این جنبههای مغفول از معماری بومی مدنظر بوده و بر آن شد تا با تکیهبر روشی متناسب در شناخت کامل و جامعِ موضوع که در آن گسست عین و ذهن وجود نداشته باشد و«چگونگی» در آن ممکن شود به پدیدهشناسی رجوع کند. مطالعات پدیدهشناختی ریشه در فلسفه داشته و بر مفاهیمی چون «تجربه زیسته» و «ادراک» انسان از هستی اشاره دارند. درواقع ماهیت فلسفی پدیدهشناسی آن را واجد پیچیدگیهایی کرده که گشودن آنها افقهای جدیدی را باز میکند. افقهایی که در تقابل با محدودیت استانداردگرایی افراطی، «در- جهان- بودنِ» انضمامی و انفرادی انسان را مطرح میکنند. انسانی که فراتر از ابعاد و اندازههای فیزیکی و متافیزیکیِ تعیینشده، فضای زیستیاش را میشناسد و میسازد. این مقاله به بازخوانی منابع و تفسیر محتوای پدیدهشناسی، با تکیهبر آرای شولتز- معمار و نظریهپرداز معاصر- که نظریات پدیدهشناسی او معطوف به فلسفۀ هستیشناسانۀ «هایدگر» است، برای پاسخ به اینکه چگونه پدیدهشناسی برای خوانش معماری بومی متناسب میباشد، با روش پژوهشِ تحلیلی- توصیفی پرداخته است. ازآنجاکه پدیدهشناسی در پی بررسی و توصیف ساختارهای آگاهی آنچنانکه از منظر اولشخص تجربه میشود، است؛ درنتیجه معماری بومی منوجان با این روش با توجه به جنبههای گوناگون مواجهۀ انسان با زیست- جهانش بهگونهای فردی- کیفی و فراتر از پاسخ به کارکردهای آشکار و ظاهری، مورد تأمل و تفسیر قرار میگیرد. نتایج، بیانگر ارتباط ویژۀ میان شاعرانگی، محیط طبیعی، پدیدۀ مکان با معماری بومی و خصوصاً در نمونۀ موردی موردبررسی یعنی معماری بومی منوجان است که درنهایت سعی شد نشان داده شود تحقق سکونت و حس مکان معطوف به تجربۀ زیستۀ ساکنان و با تحلیل و رویکردی وجودی به دید میآیند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مژگان پیرایش شیرازی نژاد
Department of Architecture, Faculty of Arts and Architecture, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
منصوره طاهباز
Construction Department, School of Architecture and Urban Planning, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
عباس مسعودی
Department of Architecture, Faculty of Art and Architecture, Kerman Branch, Islamic Azad University, Kerman, Iran
مهناز محمودی زرندی
Department of Architecture, Faculty of Engineering, North Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :