نقش فضاهای بازشهری در کاهش اسیب پذیری شهر در برابر زلزله

وقوع زلزله تاثیرات مخربی بر سکونتگاههای انسانی گذاشته و تلفات سنگینی بر ساکنان آن ها وارد می سازد و بنابراین لازم است چاره اندیشی هایی جهت کاهش تاثیرات این سانحه برروی شهرها صورت گیرد شهرها دارای کالبدی هستند که به مثابه ظرفی انسانها و فعالیت هایی را در خود جای داده اند هرچه ظرف قرارگیری انسان و فعالیت ها یعنی کالبد شهرها اسیب پذیرتر باشد میزان تلفات نیز بیشتر میگردد ا زجمله مواردی که اسیب پذیری را افزایش میدهند می توان به تراکم بالای جمعیتی سکونتگاه ها بافت فشرده و پرتراکم ساختمانی عرض کم و محصوریت بالای معابر و نبود و کمبود فضاهای باز اشاره نمود شهرهای کشور ما با توجه به توسعه بدون برنامه شان اغلب دارای بافتی فشرده بوده و عوامل مختلف جغرافیایی فرهنگی اقتصادی و حتی سیاسی مانع از شکل گیری فضاهای باز و عمومی در انها شده است مساله ارزش اقتصادی زمین نیز توجه بنگاههای اقتصادی را به خود جلب کرده است و موجب شده است که حداکثر بهره برداری از آن صورت گیرد که نتیجه این امر افزایش تراکمهای ساختمانی عرض پایین معابر و فقر شدید فضاهای باز در شهرها و مخصوصا کلان شهرها می باشد.