اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر استقلال عاطفی و پیشرفت تحصیلی نوجوانان سنین 13 تا 15 سال

هدف از انجام این پژوهش بررسی ا اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر استقلال عاطفی و پیشرفت تحصیلینوجوانان سنین 13 تا 15 سال بود. پژوه ش حاضر، از جمله طرح های نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون پس آزمونبود و جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیۀ دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول مهرشهر کرج بود که تعداد آن ها برابربا 3450 نفر و تعیین حجم نمونه با استفاده از روش تصادفی ساده، 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزارگردآوری داده ها در این تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (1990)، پرسشنامه استقلالعاطفی استنبرگ و سیلوربرگ (1986) و پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با تاکید بر مشکلات تحصیلیاستفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS21انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبۀ میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش و نشان دادنفراوانی و نمودارهای مربوط به آن استفاده شد و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه های پژوهش ا ستفادهگردید. قبل از آزمودن فرضیه ها، مفروضۀ نرمال بودن توزیع داده ها از طریق آزمون کولموگروف-اسمیرنف انجام شد.سپس مفروضۀ همگنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی شد. برای تجزیه و تحلیلداده های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا برای فرضیه های اصلی) و تک متغیره (آنکوا برایفرضیه های فرعی) استفاده گردید. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر استقلال عاطفی و پیشرفتتحصیلی نوجوانان سنین 13 تا 15 سال تاثیر مثبت دارد. که با توجه به شدت اثر، آموزش درمان مبتنی بر تعهد وپذیرش بر استقلال عاطفی نوجوانان تاثیر بیشتری نسبت به پیشرفت تحصیلی دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ، استقلال عاطفی ، پیشرفت تحصیلی