اثر بخشی گروه درمانی به شیوه فراشناخت برکاهش ناگویی هیجانی و ناامیدی زوجین متقاضی طلاق

هدف: هدف پژوهش حاضر اثر بخشی گروه درمانی به شیوه فراشناخت بر کاهش ناگویی هیجانی و ناامیدی زوجین متقاضیطلاق بود. روش : طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ آماریپژوهش، شامل زوجین متقاضی طلاق بود که در سال 1398 با تمایل شخصی، ارجاعی از مرکز مداخله در خانواده و اورژانساجتماعی، جهت مشاوره به مراکز مشاوره شهر مرند ارجاع داده شدند که از بین این افراد تعداد 24 زوج و در مجموع 48 نفرکهنمرات بالاتر از نقطه برش را در مقیاس ناامیدی بک و ناگویی هیجانی تورنتو کسب کرده بودند به روش نمونه گیری هدفمندانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. (هرگروه 12 زوج) ابزار پژوهش پرسشنامه ناامیدی بکو مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو بود. یافته ها: داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادفراشناخت درمانی به طور معناداری باعث کاهش ناامیدی و ناگویی هیجانی زوجین متقاضی طلاق شد (P≤0/01). نتیجه گیری:نتایج بر اهمیت کاربرد فراشناخت درمانی در بهبود وضعیت ناامیدی و ناگویی هیجانی مراجعان تأکید دارد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی فراشناخت ، ناگویی هیجانی ، ناامیدی ، زوجین متقاضی طلاق