رویکردی فقهی به حکم تعطیلی مساجد در شرایط ویروس کرونا

شیوع ویروس کرونا و همه گیری و تهدید سلامت افراد جامعه موضوعی است که با حفظ جان انسان ها ارتباط دارد؛ به طوری که با شیوع این ویروس، مکان های اجتماع عمومی از جمله مساجد و مشاهد مشرفه را به تعطیلی کشانده است. بر این اساس، هدف این پژوهش رویکردی فقهی به حکم تعطیلی اماکن مقدسه بود که جریان حضور فقه در زندگی اجتماعی مردم را نشان می دهد؛ از این رو عقل مستقلا حکم می کند جلوی ضرر و اضرار گرفته شود.
از سوی دیگر و با توجه به جایگاه رفیع مساجد در دین اسلام و احکام اولیه نسبت به مسجد، تعطیلی این مکان مقدس با حکم ثانویه است که معلول شیوع این ویروس با شرایط اضطرار است که بعد از برطرف شدن این عارضه حکم اولیه به قوت خود باقی است. هم چنین در حکومت اسلامی حفظ جان افراد و مصلحت اجتماع چنین اقتضا دارد که مراکز تجمع انسانی موقتا تعطیل شود تا شرایط عمومی مردم و جامعه به حالت عادی و اولیه بازگردد.