تاثیر روابط ایران و ترکیه بر روند همگرایی در خاورمیانه

ایجاد خاورمیانه‌ای مبتنی بر همگرایی در مقایسه با اتحادیه اروپا که از جنگ خانمان‌سوز جهانی دوم به همگرایی رسید، امکان‌پذیر می‌باشد. تجربه موفق اروپا در گرایش به همگرایی بیش از همه مدیون همکاری دو دولت هم پیمان آلمان و فرانسه بود. پیش شرط تکرار موفقیت اروپا در منطقه خاورمیانه؛ تعیین دو دولت پیشرو در خاورمیانه است. ایران و ترکیه دو دولت غیرعرب منطقه، جزو پرجمعیت‌ترین کشورهای منطقه‌اند که از نظر جغرافیایی در همسایگی هم قرار دارند.مناسبات این دو دولت پس از روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه در ترکیه؛ دستخوش تغییراتی شد و بهبود یافت و این دو دولت همکاری نزدیک و مشترک خود را برای تأثیر بر منطقه آغاز کردند. با این اوصاف، مقاله حاضر با هدف بررسی تاثیر روابط ایران و ترکیه بر روند همگرایی در خاورمیانه در سال 1397 انجام پذیرفت. روش تحقیق کیفی از نوع تحلیلی بود. ابزار گردآوری اطلاعات اسنادی بود. نظریه نوکارکردگرایی ارنست هاس در زمینه همگرایی به عنوان پایه تئوریک پژوهش حاضر انتخاب شد. جهت پاسخ به سوال‌های تحقیق؛ چالش­ها و فرصت‌های ناشی از روابط ایران و ترکیه در حوزه­های مختلف شناسایی و اولویت بندی شد. نتایج نشان داد: ایجاد همگرایی در منطقه خاورمیانه در پی گسترش روابط ایران و ترکیه در حوزه­های اقتصادی، امنیتی، فرهنگی و سیاسی با تدوین چشم‌انداز همگرایی و با شعار« قدرتمندیِ منطقه، نه قدرتمندی در منطقه» و با تشکیل اتحادیه­ای فراملی توسط دو دولت و با گسترش به سایر دولت­های منطقه طبق نظریه سرریز هاس محقق می­گردد.  

کلیدواژه ها:

Integration ، Middle East ، Iran ، Turkey ، Transnational ::::::union:::::: ، همگرایی ، خاورمیانه ، ایران ، ترکیه ، اتحادیه‌ی فراملی.