دیپلماسی آکادمیک اروپا؛ با تاکید بر انگلستان، فرانسه و آلمان

فهم جایگاه دانشگاه‌ها در سیاست خارجی و نقش آنها در تصویرسازی مثبت از کشور امری حائز اهمیت است. این همان موضوعی است که از آن به دیپلماسی آکادمیک یاد می‌کنند. برای کشورهایی همچون ایران که ظرفیت قابل توجهی در دانشگاه و علم دارند، این مسئله حائز اهمیت است. با بین‌المللی شدن آموزش عالی و تسهیل ارتباطات جهانی ناشی از فرایند جهانی شدن، استفاده از ظرفیت‌های نظام آموزش عالی به‌مثابه ابزار تأثیرگذار در جهت کسب منافع ملی و افزایش قدرت نرم توسط کشورهای جهان، روزبه‌روز بیشتر شده است. هر کشوری به فراخور قدرت اقتصادی و فرهنگی خود، روی برنامه‌های مبادلات فرهنگی و آموزشی سرمایه‌گذاری می‌کند. یکی از شاخص‌ترین و موفق‌ترین مناطق در این زمینه اروپا است. آنها با ابزار دیپلماسی فرهنگی برنامه‌هایی مانند تبادلات دانشجویی، بورسیه‌های تحصیلی، پروژه‌های بین‌المللی آموزشی برای دیدارکنندگان خارجی، برنامه‌های سخنرانی، بازدیدهای علمی را ترتیب داده و با هدف توسعه زبان‌های انگلیسی، فرانسه و آلمانی و... در حال انتقال ارزش‌ها و اصول اخلاقی اروپا هستند. در این زمینه، اتحادیه اروپا، دو مزیت دارد؛ یکی داشتن زبان‌های بین‌المللی و دیگری کیفیت نظام آموزش عالی. این مقاله در صدد پاسخ به این پرسش است که اتحادیه اروپا به شکل عام و کشورهای بریتانیا، فرانسه و آلمان چگونه از ظرفیت‌های آموزش عالی در افزایش قدرت نرم خود استفاده می‌نمایند؟ فرضیه ما بر این است که این منطقه با استفاده از ابزارهای دانشگاهی و جذابیت‌های علمی خود، توانسته است یکی از بیشترین مبادلات آموزشی را در سطح جهان داشته باشد و از این طریق ضمن انتقال ارزش‌های خود به دانشگاهیان، قدرت نرم خود را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

: ارتباطات دانشگاهی ، آموزش عالی ، دیپلماسی آکادمیک ، اتحادیه اروپا ، قدرت نرم