تأثیر اوضاع عصر فردوسی بر تدوین شاهنامه
محل انتشار: دوفصلنامه ادبیات پهلوانی، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 336
فایل این مقاله در 34 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HEROIC-1-1_001
تاریخ نمایه سازی: 2 بهمن 1399
چکیده مقاله:
شاهنامهی فردوسی را حماسهی ملّی و گنجینهی هویّت ایرانیان دانستهاند. هویّتی که پاسداران آن با حفظ روایات شفاهی و سنن باستانی و انتقال این ذخیره به زمانهای که شرایط برای بازسرودن شاعرانهی آن فراهم گشت، توانستند در عهد اسلامی نیز آن را تداوم بخشند. اگرچه دهقانان در حفظ و بازگویی این سنن نقش مؤثّری دارند، اما توانمندی فردوسی در سرودن حماسهی ملّی و آفرینش اثری جاودانه، نامهی باستان ایران را به زیباترین شیوه ماندگار کرد. در بررسی این اثر حماسی، با این پرسش مواجه میشویم که آیا تنها ذوق سرشار و قریحهی ناب فردوسی و حسِّ ملّیّتی او به خلق شاهنامه انجامیده است یا اینکه اوضاع عصر و زمانهی شاعر نیز بر پدید آمدن این اثر تأثیرگذار بوده است؟ در این مقاله، با تبیین اوضاع سیاسی، اجتماعی، دینی، ادبی و فرهنگی عصر فردوسی و تأثیر آن بر سروده شدن شاهنامه، بر این یافته تأکید می-کند که، پدید آمدن شاهنامه تابع شرایط روزگار فردوسی بوده است.
کلیدواژه ها:
Firdausi ، The Shahnameh ، The Samanids ، Mahmud Ghaznavi ، Peasants ، The National Epic ، فردوسی ، شاهنامه ، سامانیان ، محمود غزنوی ، دهقانان ، حماسه ملّی.
نویسندگان
جهانبخش ثواقب
دانشگاه لرستان