نقش گیرنده ‎های گرلینی ناحیه سپتوم میانی در اثرات مورفین بر تثبیت حافظه در یادگیری اجتنابی غیرفعال

مقدمه: شواهد نشان می‎ دهد مورفین باعث تخریب حافظه می ‎شود. هم چنین هورمون گرلین در ارتباط با حافظه و یادگیری دخالت دارد و اثرات پاداشی مواد مخدر را میانجی‎ گری می ‎کند. در مطالعه حاضر نقش گیرنده‎ های گرلینی ناحیه سپتوم میانی در اثرات مورفین بر تثبیت حافظه در یادگیری اجتنابی غیرفعال بررسی شد.  مواد و روش‏ ها: در این مطالعه تجربی، 91 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‎ طور تصادفی به 13 گروه(7=n) شامل گروه‎‎ های­ سالین(ml/kg1)، مورفین(mg/kg5/7-5/0) و  گرلین(lµnmol/1-0) به همراه مورفین(mg/kg5/7) یا سالین(ml/kg1) تقسیم شدند. در گروه‎ های دریافت ‎کننده گرلین، بلافاصله پس از آموزش گرلین به درون ناحیه سپتوم میانی تزریق و پس از پنج دقیقه سالین و یا مورفین به صورت زیرجلدی تزریق شد. مرحله آزمون 24 ساعت بعد از آموزش انجام شد. داده­ ها با استفاده از آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.  یافته ‏های پژوهش: تزریق پس از آموزش مورفین، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی ‏داری کاهش و مدت زمان ماندن در اتاق تاریک را افزایش می ­دهد(P<0.001). تزریق گرلین به داخل ناحیه MS فراموشی ناشی از مورفین(5/7 میلی ‎گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را مهار نمود(P<0.001). تزریق گرلین به‎ تنهایی تاثیر معنی ‏داری بر به ‏خاطر‏آوری حافظه نداشت(P>0.05). بحث و نتیجه‏ گیری: گرلین قادر است از اثرات تخریبی مورفین بر حافظه و یادگیری در مدل اجتنابی مهاری جلوگیری کرده و احتمالاً ناحیه سپتوم میانی در بروز این اثر دخالت دارد.

کلیدواژه ها:

Ghrelin ، Inhibitory avoidance learning ، Medial septum ، Morphine ، Male rat ، گرلین ، یادگیری اجتنابی غیرفعال ، سپتوم میانی ، مورفین ، موش صحرایی نر