بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر دلبستگی والدین بر مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به نافرمانی مقابله ای مهدکودک های شهر تهران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر دلبستگی والدین بر مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به نافرمانی مقابلهای بود. این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی مادران و کودکان مهدکودک های منطقه 8 تهران در سال تحصیلی 1398-1399 بود. جهت انتخاب حجم نمونه از روش نمونه گیری در دسترس 30 مادر که دارای کودک دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بودند، انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند 15) مادر در دو گروه آزمایش و 15 مادر در گروه گواه). به دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیل شدن مهدکودکها، بعد از انتخاب آزمودنی ها و گمارش تصادفی در دو گروه 10 نفری آزمایشی و گواه، پیش آزمون توسط پرسشنامه مهارت های اجتماعی از هر دو گروه گرفته شد. گروه گواه در انتظار ماند و آموزش دلبستگی محوربرای گروه آزمایش در 10 جلسه به اجرا گذاشته شد. جلسات برای آزمودنیها، هفته ای سه بار به مدت 90 دقیقه اجرا شد وسپس دو هفته پس از پایان آموزش، بار دیگر آزمودنیهای دو گروه آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه و مهارتهای اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. لازم به ذکر است که مرحله اجرای پیش آزمون و پس آزمون به صورت آنلاین و الکترونیکی انجام شد. نتایج توسط آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. آموزش مبتنی بر دلبستگی والدین بر مهارت اجتماعی در کودکان مبتلا به نافرمانی مقابله ای مؤثر است.

کلیدواژه ها:

درمان دلبستگی والدین ، مهارت های اجتماعی ، نافرمانی مقابله ای