بررسی و مقایسه روشهای آموزش الکترونیک در ایران و سایر کشورها

ظهور فناوریهای نوین ارتباطی و اطلاعاتی موجب پیدایش مفاهیم واصطلاح های جدید شده است که یکی از آنها یادگیری الکترونیک می باشد. به منظور برقراری فرصت برابر آموزشی از سطح ابتدایی تا آموزش عالی، رفع مشکلات آموزشهای حضوری و رفع تبعیض های اقتصادی، جغرافیایی، فرهنگی، جنسیتی در آموزش و برقراری پیوند بین زندگی و تحصیلات را می توان از عوامل مهم شکل گیری نظام نوین آموزش از دور و یادگیری الکترونیک معرفی نمود.امروزه تمام کشورهای دنیا با بهره گیری ازفنّاوری اطلاعات و ارتباطات در قالب آموزش الکترونیکی، آموزش رادیویی، آموزش تلویزیونی و حتی شیوه های ابتدایی آموزش مکاتبه ای و آموزش از راه دور فعالیتهای آموزشی خود را ارئه می دهند .در این مقاله سعی بر آن شده است که نحوه آموزش الکترونیک درکشور ایران و چند کشور دیگر جهان مورد بحث و بررسی قرار گیرد . که این امر به نوبه خود باعث می شود که دلیل به وجود آمدنیادگیری الکترونیکی و نحوه اجرای آن در کشورها مورد تحلیل قرار گرفته و بتوان از تجربیات آنها در امر یادگیری به این روش نوین بهره برداری لازم را انجام داد. لازم به ذکر است با شیوع بیماری کرونا در ایران و سراسر جهان اهمیت این نوع آموزش و ایجاد بسترهای لازم فناوری و اطلاعاتی برای آن بیش از بیش آشکار شده و تمام کشورها در تلاش برای به دست آوردن بهترین فناوری در این مورد هستند همچنان که در کشور ما شبکه آموزش دانش آموزی ( شاد) برای آموزش الکترونیک دانش آموزان به صورت غیر حضور یایه گذاری شده است و با وجود مشکلات زیاد در این برنامه تلاش برای بهبود و ارتقای آن همچنان ادامه دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیک ، فناوری اطلاعات ، شبکه آموزش دانش آموزی ( شاد)