بهینه سازی چندلایههای کامپوزیتی استوانهای به روش سطح پاسخ و الگوریتم ژنتیک به منظور افزایشحد تحمل بار کمانش

اجزاء مختلف یک سازه کامپوزیتی وقتی تحت بارهای فشاری قرارمیگیرند دچار کمانش و به تبع آن ناپایداری میشوند. با افزایش حد تحمل بار کمانش می توان در تامین هزینه و مواد صرفه جویینمود. در کامپوزیت ها می توان با تغییر ترتیبچیدمان لایههای کامپوزیتی به این مهم دست یافت. فرآیند بهینه سازی کمانش به کمک الگوریتم ژنتیک تحقق یافته و بدین منظور برای محاسبه تابع هدف، از روش سطح پاسخ برای مدل استوانه ای استفاده شده است. تغییر در حد تحمل کمانش با تغییر در چیدمان الیاف کامپوزیت چند لایه صورت گرفته است. هم چنین دقت روش محاسباتی مورد ارزیابی قرار گرفته و به نتایج قابل قبول آن اشاره شده است. پس از بهینه سازی به کمک الگوریتم ژنتیک ، نتایج بهینه با نمونه های اولیه مورد مقایسه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ترتیب چیدمان ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، بار کمانش ، سطح پاسخ