رابطه بین سواد سلامت و خودبیمارانگاری در طی شیوع ویروس کرونا

زمینه و هدف: سواد سلامت بر متغیر های مختلفی اثرگذار می باشد اما سنجش تاثیر آن بر خودبیمارانگاری مغفول مانده است. این مطالعه با هدف تعیین ابعاد تاثیرگذار سواد سلامت در پیشگویی میزان خودبیمارانگاری افراد طی شیوع ویروس کرونا اجرا گردید. مواد و روش ها: پژوهش کاربردی حاضر به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی- همبستگی مقطعی انجام شده است. در این مطالعه تعداد 320 نفر به عنوان اعضای نمونه به روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش سواد سلامت ایرانیان (HELIA) و پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز گردآوری و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و با بکارگیری آزمون های آماری توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین و انحراف معیار نمره سواد سلامت کل 11/15±66/66 از 100 و خودبیمارانگاری 8/80±27/41 از 60 بود. دو بعد درک و دسترسی به اطلاعات سلامت، بیشترین میانگین نمره و بعد تصمیم گیری و رفتار،کمترین میانگین نمره را به خود اختصاص دادند. نتایج حاکی از آن بود که خودبیمارانگاری فقط با ابعاد خواندن (r=0/479) ، تصمیم گیری و رفتار (r=0/418) و فهم و درک (r=0/165) همبستگی معنی دار داشت (P>0/05). نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه ، باید به تاثیر سواد سلامت و خصوصا ابعاد خواندن، فهم و درک و تصمیم گیری و رفتار و برسطح خودبیمارانگاری افراد، توجه ویژه ای شود.

کلیدواژه ها:

سواد سلامت ، خودبیمارانگاری ، ویروس کرونا