رویکرد زیست پذیری شهری بر اساس شاخص های محیط زیستی (نمونه موردی مطالعه شهر مشهد)

خصیصه زیست پذیری شهری از جمله مولفه های است که بسیاری از شاخص های کیفیت زندگی راتحت تاثیر قرار می دهد. امروزه زیست پذیری در بیشتر کشورهای توسعه یافته به عنوان یک اصل راهنما درچهارچوب گفتمان پایداری در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی شهری گسترش پیدا کرده است. به همینمنظور، این بررسی به شیوه توصیفی و تحلیلی در این شهر به انجام رسید. داده های مورد نیاز از گزارشاتسازمان های متولی و نمونه انتخابی گردآوری شد. داده های گردآمده با این شیوه با استفاده از آمار های آنالیزواریانس یک طرفه، شفه، توکی و ... در قالب مدل های تصمیم گیری چندمعیاره ویکور و ... تحلیل و ارزیابیگردید. نتایج پژوهش نشان داد که به ترتیب مناطق حاشیه نشین، بافت فرسوده و شهر اصلی، از نظر زیستپذیری در اولویت های اول تا سوم از نظر دخالت قرار دارند. چرا که هم اکنون شهر اصلی ازنظر کیفیت زیستمحیطی در بالاترین سطح؛ مناطق بافت فرسوده در شرایط نسبتا نامناسب، و بخش های حاشیه نشین دربدترین شرایط قرار دارند.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، رتبه بندی ، مناطق شهری ، مشهد