تحلیل و بررسی ویژگی های شهرهای هوشمند

معماران و برنامه ریزان شهری در جهان با نهادهای عمومی و جامعه شناسان درباره پارامترهایی که "شهر هوشمند" را تعریف می کنند، اختلاف نظر دارند. از آنجا که شاخص های تعریف یک شهر هوشمند بسیار گسترده و متضاد هستند، کارشناسان دستیابی به یک تعریف واحد و جامع را الزامی می دانند تا برای تمامی نهادها، سازمان ها و همچنین عموم مردم قابل پذیرش باشد. به نظر می رسد تعریف یک شهر هوشمند، بر توسعه ی ابعاد اجتماعی تمرکز بیشتری نسبت به پیشرفت های تکنولوژیکی داشته باشد. عبارت هایی مانند پایداری، انعطاف پذیری و کیفیت زندگی در کنار مفاهیمی مثل سرمایه گذاری در تکنولوژی های روز، در این تعریف دیده می شوند. این بدان معنی است که معماران در شهرهای جدید علاوه بر دیدگاه ساختاری، باید مهارت های لازم را برای هماهنگ کردن رشته های مختلف و توسعه آن ها جهت میل به اهداف اقتصادی، اجتماعی و دولتی را داشته باشند. شهرها به طور ذاتی با چالش های پیچیده و گسترده ای (و مرتبط به هم) مواجه هستند که تنها از طریق یک رویکرد سیستماتیک قابل حل است. به عبارت دیگر تجمع انبوه عظیمی از ساکنان منجر به آشفتگی و بی نظمی شده و شرایطی را به وجود آورده که نه تنها تعادل شهرها را به سقوط کشانده، بلکه دستیابی به پایداری را با روش های کنونی اداره و توسعه شهری ناممکن ساخته است. در نتیجه برنامه ریزان شهری در سراسر جهان می کوشند تا با نگاهی یکپارچه به تمامی ابعاد شهرنشینی، مدل هایی را برای توسعه شهرهای قرن ۲۱ به منظور پاسخ گویی به خواسته ها و انتظارات جدید دنیای امروز توسعه دهند. هدف پژوهش حاضر تحلیل و بررسی ویژگی های شهرهای هوشمند با روش توصیفی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد شهر هوشمند به عنوان محور تحول و توسعه هزاره مطرح شده و به معنای گشایش مفاهیمی نو در برنامه ریزی شهری است که قابلیت های جهان واقعی و مجازی را برای حل مشکلات شهری با هم ترکیب می کند.

کلیدواژه ها:

شهرهای هوشمند ، شهر الکترونیک