رابطه دیدگاه های فلسفی علامه طباطبایی با قرآن

اساساً فلسفه از اولین روز پیدایش، به معنی عشق به دانایی و خرد و فرزانگی بوده و به علمی اطلاق می شد که در جستجویدستیابی به حقایق جهان و عمل کردن به آنچه بهتر است (یعنی زندگانی درست) بود. بنابراین فلسفه، تفکر درباره کلی ترینو اساسی ترین موضوعاتی است که در جهان و در زندگی با آنها روبه رو هستیم. فیلسوف هم کسی است که به فلسفه و فلسفهورزیدن می پردازد؛ یعنی دانشمند فلسفه است. در طول تاریخ، فیلسوفان زیادی میزیسته اند که جهت شناخت بهتر بشر وجهان هستی خدمات فراوانی نموده اند. در ایران نیز از دیرباز برای فلسفه و هستی شناسی اهمیت فراوانی قائل بوده اند به خصوصدر تاریخ پس از اسلام، فیلسوفان خدمات شایانی به جوامع نموده اند و ازآنجاکه اینان مسلمان بوده اند، نظریات آنان نیزنشئت گرفته از قرآن و احادیث بوده است. در این مقاله به بررسی نظریات فیلسوف برجسته ایران اسلامی، سید محمدحسینطباطبایی معروف به علامه طباطبایی و رابطه آن با قرآن پرداخته شده است. یکی از ویژگی های شاخص و بارز در تفکر علامهطباطبایی، نگرش خاص ایشان به قرآن است. علامه طباطبایی یکی از بزرگترین مفسران قرآن در جهان اسلام به حسابمی آیند و تفسیر المیزان نشان دهنده تبحر خاص ایشان درزمینه تفسیر قرآن است. بنابراین می طلبد که جهت شناخت بهترنظریات علامه طباطبایی و تأثیر آن از قرآن، تحقیقات بیشتری انجام گیرد.