بررسی و نقد دیدگاه آبراهام مزلو در مورد خودشکوفایی با تاکید بر منابع اسلامی

آبراهام مزلو (1970 – 1908) از پیشگامان حوزه روان‌شناسی انسان‌گرا یا نیروی سوم روان‌شناسی است که با نقد و خرده‌گیری بر نظام روان‌شناسانه فروید پی‌ریزی شده است. از مهم‌ترین دیدگاه‌های مزلو که در دانش روان‌شناسی و نیز نزد محققان علوم تربیتی جایگاه ویژه‌ای یافته است، هرم نیاز است که براساس آن پنج دسته از نیازها از پایین به بالا یا از نیازهای فروتر به نیازهای فراتر ترسیم شده که در اوج آن نیاز به خود شکوفایی قرار دارد. این مقاله می‌کوشد؛ با ‌مطالعه‌ای تطبیقی درباره مفهوم خودشکوفایی از دیدگاه مزلو و متون اسلامی، به روش کتابخانه‌ای و به شیوه تحلیل محتوا، خودشکوفایی انسان از منظر مزلو را با تاکید بر آیات و روایات اسلامی نقد نماید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که مفهوم خودشکوفایی از نظر آبراهام مزلو بیشتر بر جنبه‌های مادی انسان استوار است، اما آموزه‌های اسلامی این مفهوم را در سطحی بالاتر از آن مطرح کرده و خودشکوفایی را علاوه‌بر جنبه‌های مادی انسان به جنبه‌های متعالی مرتبط می‌سازد.

کلیدواژه ها:

نیاز ، خودشکوفایی ، روانشناسی ، روان‌شناسی انسان‌گرا ، مزلو ، آموزه‌های اسلامی