بررسی و تحلیل تکنیک‌ها و الگوهای طنز در داستان‌های برگزیدۀ ادبیات دفاع مقدس

با آغاز جنگ تحمیلی در ایران در سال ۱۳۵۹ و شروع مقاومت جانانۀ ملت ایران در برابر رژیم متجاوز عراق ، ادبیات جدیدی شکل می‌گیرد که به ادبیات دفاع مقدس موسوم است. این ادبیات که براساس تجربه‌گرایی واقعیات جنگ و تکیه بر جنبه‌های مذهبی و حماسی آن شکل گرفته است، با به تصویر کشیدن پیامدهای مخرب جنگ و مسائل انسانی آن سعی در روشنگری و ثبت این دور از تاریخ کشورمان را دارند. در این میان اگرچه روایت تلخ از کشتارها و ویرانی‌های جنگ جزو ذات این ادبیات به شمار می رود، اما با ورود طنز به این عرصه افق‌های تازه‌ای به روی آن گشوده می‌شود که نوید دهنده ادامه حیات پربار این ادبیات است. حضور طنز در ادبیات دفاع مقدس سبب شد که تا اندازه‌ای از تلخی روایت و ملال‌انگیز آن کاسته شود و با معطوف کردن نگاهی نو بدان، آن را از صرف روایتگری خارج سازد. این طنز با وجود پس زمینه فرهنگی و اعتقادی خاصی که دارد، از برخی از تکنیک‌های متداول جهان طنز بهره می‌برد که هدف این مقاله تحلیلی و تبیین آن ساز و کارها بر اساس بررسی ۴ داستان طنزآمیز از میان داستان های برگزیده ادبیات دفاع مقدس است.

کلیدواژه ها:

ادبیات دفاع مقدس ، طنز ، تکنیک‌های آفرینش طنز