درآمدی تحلیلی بر نمادهای پایداری در شعر راشد حسین

راشد حسین (۱۹۳۶-۱۹۷۷ م) یکی از شاعران رمزگرا، طنز پرداز و برجستۀ نسل سوم ادبیات پایداری در فلسطین به شمار می آید که از او با عنوان ها و لقب های زیادی از جمله؛ «شاعر رمز گرای ادب پایداری» ، «پایه گذار شعر سخریه و فکاهه در ادب مقاومت» و «شاعر طنزهای تلخ و گزنده» یاد می شود. رمزهای راشد در دو قالب «واژگان» و «اسم‌های علم» و همراه با کاربرد نمادهای گوناگون تاریخی، دینی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است. شاعر، این رمزهای جدی یا طنزگونه را به عنوان روزنه ای برای بیان دغدغه‌های سیاسی، ملی، اجتماعی و انسانی خویش قرارداده است. وی دو الگوی اساسی را در بنیاد رمزپردازی خویش به کار برده است: کاربرد «مرزهای سنتی» و «مشهوری» که در شعر دیگر معاصران نیز یافت می‌شود. و دیگری «رمزهای امروزی» است که برخی از آنها نتیجۀ نوآوری و نبوغ شاعر بوده و برخی را به تقلید از معاصرانش به کار برده است. افزون بر این، هدف اساسی رمزهای شاعر، فراخوانی مخاطب به سوی تمرد، هویت ناب، امید، پایداری و جهاد است.

کلیدواژه ها:

نماد پردازی ، راشد حسین ، شعر معاصر پایداری ، شعر فلسطین