وضعیت شوری در نواحی ده گانه زراعی-زیستگاهی ایران با نگاهی بر کاربری اراضی

ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان قرار گرفته و بخش وسیعی از اراضیکشاورزی آن مشکل شوری دارد. بخش هایی از اراضی تحت کشت کشور ما شوری بیش ازdSmـ 161 دارند که برای کشت گیاهان معمول مناسب نمی باشند. با توجه به اینکه اصلاحچنین خاک هایی وقت گیر و هزینه بر است، راه حل منطقی در چنین شرایطی کشت گیاهانشورزیست یا به عبارتی شورورزی است. بررسی وضعیت کنونی شوری در کشور، امکانشناسایی مناطق مستعد کشت گیاهان شورزیست را فراهم می نماید. پژوهش حاضر با استفادهاز بیش از 3000 پایگاه مطالعاتی در اراضی کشاورزی کل کشور، اقدام به تهیه نقشه شوری بااستفاده از نرم افزارهای GS + و GIS نمود. سپس با توجه به نقشه شوری حاصل، پراکنشو درصد اراضی بسیار شور (شوری بالای dSmـ 116) استخراج و با توجه به نقشه کاربریاراضی موجود، درصد هر یک از کاربری های اراضی به طور مجزا در هر یک از نواحیآگرواکولوژیکی کشور بررسی شد. هدف از اجرای این پروژه، بررسی پتانسیل هر یک ازنواحی آگرواکولوژیکی کشور برای کشت گیاهان شورزیست بود. نتایج نشان داد که اراضی باشوری بیش از dSmـ 116 عمدتاً در حاشیه خلیج فارس در استان های خوزستان (63 % ازاراضی تحت کشت استان)، بوشهر و هرمزگان (32 %)، استان گلستان (12 %)، جنوب شرقیاستان سیستان و بلوچستان ( 6%)، جنوب خراسان رضوی و شمال خراسان جنوبی (5%) وهمچنین در بخش مرکزی کشور در دو استان یزد و اصفهان (1%) مشاهده می شوند. کاربریاراضی عمده در این مناطق زراعی و زراعی- آیش می باشد و این مناطق مستعد کشت گیاهانشورزیست هستند.

کلیدواژه ها:

شورورزی ، نقشه شوری ایران ، AEZ ، +GS ، GIS