بررسی اثربخشی آموزش نظریه انتخاب بر میزان تاب آوری، احساس شكست و تعلق به مدرسه در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان ماهشهر

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش نظريه انتخاب بر ميزان تاب آوري، احساس شكست و تعلق به مدرسه در دانش آموزاندوره متوسطه اول شهرستان ماهشهر بود. اين پژوهش، يك طرح نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پسآزمون با گروه كنترل بود. جامعه اينپژوهش شامل كليه دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان ماهشهر بود كه از ميان آنها 40 نفر به روش هدفمند يا در دسترس انتخابشدند و به صورت تصادفي ساده در 2 گروه آزمايش و گروه كنترل (هر گروه 20 نفر) گُمارده شدند. شركت كننده ها، مقياس تاب آوري كانر وديويدسون (2003)، مقياس احساس تعلق به مدرسه بتي و همكاران (2004)، و پرسشنامه احساس شكست گيلبرت و آلن (1998)، را دردو نوبت پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. هر يك از گروههاي آموزشي جداگانه، 10 جلسه به مدت 90 دقيقه به صورت يك جلسه درهفته تحت آموزش هاي مربوطه قرار گرفتند. با توجه به آزمايشي بودن طرح و فرضيه هاي مطرح شده روش آماري كه در اين پژوهش مورداستفاده قرار گرفت، عبارت بود از آمار توصيفي شامل محاسبه ميانگين، انحراف معيار، فراواني و درصد فراواني و همچنين در بخش آماراستنباطي از تحليل كوواريانس چند متغيري (مانكووا) و تحليل كوواريانس يك راهه (آنكووا) و آزمون تي همبسته استفاده شد. نتايج تحليلنشان داد كه: (1) آموزش نظريه انتخاب در افزايش ميزان تاب آوري دانش آموزان مؤثر نبوده است. (2) آموزش نظريه انتخاب بر ميزانشكست دانش آموزان مؤثر نبوده است. و در نهايت (3) آموزش نظريه انتخاب بر ميزان احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان مؤثر بوده است.

کلیدواژه ها:

نظریه انتخاب ، میزان تاب آوری ، احساس تعلق به مدرسه ، احساس شکست