طراحی مسکن اجتماعی برای اقشار کم در آمد با رویکرد پایداری اجتماعی فرهنگی

ایجاد پایداري اجتماعی در مجتمع هاي مسکونی همواره از معضلات مهم مراجع و سازمان هاي مرتبط با منافع اقشار کم درآمد به ویژه موضوع مسکن بوده است. در این راستا جنبه هاي مانند امنیت، کاربري هاي مورد نیاز و فضاهاي جمعی مهم تر از عوامل دیگر در زمینه محیط هاي مسکونی اقشار کم درآمد و در نتیجه ایجاد پایداري اجتماعی حائز اهمیت است. بدلیل اینکه قشر کم درآمد در دوران کنونی بخش اعظمی از جامعه شهري و روستایی را تشکیل می دهد، تلاش براي زدودن نارسایی ها در محیط زندگی آنها از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این پژوهش در درجه نخست تدوین قوانین و ضوابط طراحی و سپس طراحی یک مجتمع مسکونی براي اقشار کم درآمد با رویکرد پایداري اجتماعی می باشد. بنابراین تامین مسکن مناسب به ویژه براي گروه هاي کم در آمد شهري همواره از مهم ترین مسائل و چالش هاي پیش روي کشورهاي جهان سوم بوده و تقریبا همه ي آنها در این زمینه با معضلات جدي مواجه هستند و همچنین انسان و جوامع انسانی محور اصلی توسعه پایدار همه جانبه هستند که بدون توسعه اجتماعی ممکن نخواهد بود. رسیدن به یک جامعه ي پایدار باشد. پژوهش حاضر در راستاي تامین ایجاد پایداري اجتماعی در مجتمع هاي مسکونی ویژه قشر کم درآمد به این سوال، که پایداري اجتماعی چه تاثیري بر مسکن اقشار کم درآمد دارد، پاسخ گوید. در این پژوهش موضوع امنیت از طریق اطلاعات موجود در سازمان ها ذیربط مثل دادگستري، بهداري و بهزیستی بررسی می شود و موضوع کاربري هاي مورد نیاز محیط هاي مسکونی از طریق منابع موجود در سازمان هاي مرتبط مانند مسکن و شهرسازي و شهرداري هاي منطقه اي بدست می آید و موضوع فضاهاي جمعی نیز از طریق مطالعه تجربه هاي انجام شده و ضوابط مدون مربوط به فضاهاي جمعی در محیط هاي مسکونی پیگیري می شود بعد از آن ضوابط طراحی براي مجتمع مسکونی قشر کم درآمد تدوین می گردد. در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن سه عامل امنیت، کاربري ها و فضاهاي جمعی انتظار می رود مجموعه ضوابطی تدوین شود که در نهایت منجر به طرح یک مجتمع مسکونی براي قشر کم درآمد جامعه شود. تا بتواند به شکلی مناسب معضل کمبود مسکن این قشر و زمینه ي معضلات اجتماعی برخاسته از مسکن نامناسب را در جامعه کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

طراحی مسکن اجتماعی ، اقشار کم در آمد ، رویکرد پایداری اجتماعی فرهنگی.