تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول استخوانی بر روی داربست (کیتوسان/ پلی وینیل پیرولیدون)/ کتیرا

علم مهندسی بافت در کنار علم پزشکی به احیا و ترمیم بافت ها و اندام های آسیب دیده می پردازد. کیتوسان به عنوان یکجزء ماتریس خارج سلولی جهت تهیه داربست متخلخل در مهندسی بافت موردبررسی قرارگرفته است. در این تحقیق، داربستکیتوسان/ پلی وینیل پیرولیدون و کیتوسان/ پلی وینیل پیرولیدون/ کتیرا حاوی اتصالات عرضی توسط روش خشکاندن انجمادیجهت مهندسی بافت استخوان ساخته شد. اثر کتیرا بر خواص ساختاری و خواص آنتی باکتریال در نمونه ها موردبررسی قرارگرفت. مورفولوژی سطح، خواص مکانیکی، درصد تخلخل و گروه های عاملی بر روی سطح نمونه ها با استفاده از میکروسکوپالکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) موردبررسی قرار گرفتند. با غوطه وری داربست ها درمحلول بافر فسفات (PBS) برای 28 روز، زیست تخریب پذیری داربست ها موردبررسی قرارگرفته شد و نتایج نشان داد میزانتخریب در داربست کیتوسان/ پلی وینیل پیرولیدون/ کتیرا افزایش یافت. نتایج نشان داد در داربست کیتوسان/ پلی وینیل پیرولیدون/کتیرا رشد باکتری استافیلوکوک اورئوس و اشرشیاکلی کاهش یافته است. تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول هایاستئوبلاست بر روی سطح داربست ها توسط آزمون های آلیزارین رد و آلیکالین فسفاتاز انجام گرفت. رنگ قرمز-نارنجی آلیزارینرد و حضور آنزیم آلیکالین فسفاتاز بر روی سطح داربست کیتوسان/ پلی وینیل پیرولیدون/ کتیرا بیانگر تمایز سلول های بنیادیمزانشیمی به سلول های استخوانی می باشد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق داربست کیتوسان/پلی وینیل پیرولیدون/ کتیرا گزینه مناسبی برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان می باشد.

کلیدواژه ها:

کیتوسان ، پلی وینیل پیرولیدون ، کتیرا ، سلول های بنیادی مزانشیمی ، آلیکالین فسفاتاز ، آلیزارین رد