تاثیر گروه های عاملی بر فرایند جذب زیستی برای حذف نیكل از شیرابه های مدفن زباله شهری

شیرابه جمع شده در زیر مدفن های زباله حاوی یون های شیمیایی متعددی است که می تواند توسط عوامل حرکتی چون انتشار مولكولی (Diffusion) وفرارفت (Advection) از لایه های خاک زیر مدفن عبور کرده و به منابع آب زیرزمینی می رسد. آلودگی منابع آبی بواسطه فاضلاب های غیر قابل تجزیه فلزات سنگین، موجب نگرانی زیادی در دهه های اخیر گردیده است. بیشترین نگرانی از فلزات سنگین سمی موجود در پسماندهای صنعتی بر اساس WHO شامل نیكل، کادمیوم، کروم، کبالت، مس، سرب، جیوه و روی می شود. این فلزات به صورت محلول در آب و خاک وارد شده و ضمن آلودگی آب های سطحی و زیر زمینی و خاک، سبب بر هم زدن اکوسیستم هایی که به آن وارد می شوند می گردند. جذب زیستی نیكل بوسیله بیومس غیر زنده و غیر فعال میكروبی و یا مشتق شده از گیاهان یك فن آوری آلترناتیو و مبتكرانه برای حذف این آلودگی از محلول های آبی است که ضمن مرتفع کردن مشكلات روشهای مرسوم عنوان شده در این مقاله از قابلیت دسترسی فراوان جاذب توأم با تجدید پذیری و ظرفیت جذب بالا برخوردار می باشد. در این پژوهش با هدف معرفی انواع جاذب های زیستی میكروبی و مشتق شده از گیاهان به منظور حذف نیكل از محلول آبی و آشكارسازی ظرفیت جذب هر جاذب، از مقاله های یافت شده در بین سال های 2001 تا 2020 استفاده شده است. تحقیقات صورت گرفته و نتایج حاصل از آن با توجه به مزایای بالقوه، استفاده از این بیومس ها به عنوان جاذب زیستی جهت حذف نیكل در محلول آبی را به عنوان چشم اندازی امیدوار کننده و دوستدار محیط زیست پیشنهاد می کند. سایت های اتصالی جهت جذبنیكل روی سطح جاذب زیستی شامل گروه های عاملی اعم از هیدروکسیل، کربوکسیل، کربونیل، آمین و ... می باشند که نقش این گروه ها در تبادل یونی با نیكل تعیین کننده می باشد.

کلیدواژه ها:

جذب زیستی ، نیکل ، فلزات سنگین ، جاذب زیستی ، شیرابه ، مدفن زباله