اعمال توجهات انسان مدارانه در طراحی سازه در راستای اهداف توسعه پایدار اجتماعی

پایداری اجتماعی با هدف براوردن نیاز انسان و به عنوان یکی از اهداف سه گانه توسعه پایدار بعد فراموش شده در طراحی سازه است سازه های بشرساز که تنها براساس منطق علم مدارانه طراحی می شوند به عنوان کالبدهای احاطه کننده انسان برروح و روان وی تاثیر میگذارند با توجه به اینکه امروزه انسان در تار تغییرات خود تنیده به دام افتاده است و برمبنای این فرض که بتوان با اگاهی از جنبه های مختلف تاثیرات سازه بر انسان در جهت هدایت هدفمند این تاثیرات گام برداشت پژوهش حاضر ضمن بررسی سلسله مراتب نیازهای انسانی براساس تعریف مازلو و معادل سازی آنان با مفاهیم فضا و سازه لزوم توجهات انسان مدارانه رادر طراحی سازه در جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار اجتماعی بیان میدارد و نه تنها به لزوم هم اندیشی معمار و مهندس سازه در طراحی به صورت همزمان تاکید می ورزد بلکه قرارگیری دروسی با مضامین زیبایی شناسی، روانشناسی محیط، تاثیرات روانی محیط برانسان را نیز پیشنهاد می دهد.

کلیدواژه ها:

سازه ، انسان مداری ، نیازهای انسان ، هرم مازلو ، پایداری اجتماعی ، گرایش بین رشته ای