بررسی اثرات جهت پذیری بر طیف ویژه ساختگاه: مطالعه موردی ساختگاه های ساحلی استان مازندران

رکوردهای ثبت شده از زلزله های اخیر نشان میدهد جنبش های زمین ناشی از زلزله در حوزه نزدیک گسل دارای خصوصیاتی متفاوت از زلزله های حوزه دور میباشند. یکی از دلایل این تفاوت وجود یک یا چند پالس ویژه با دامنه زیاد در ابتدای رکورد سرعت زلزله های حوزه نزدیک است که ناشی از پدیده جهت پذیری می باشد. این پدیده باعث میشود انرژی زلزله باشدت زیاد و به یکباره به سازه وارد شده وسبب افزایش پتانسیل تخریب سازه های واقع در ساختگاه های حوزه نزدیک گسل گردد. یکی از راه های در نظر گرفتن اثرات زلزله های حوزه نزدیک در محاسبه و طراحی سازه ها استفاده از طیف ویژه ساختگاه است که آن با استفاده از نتایج آزمایشهای ژئوفیزیک درون گمانه ای و تحلیل دینامیکی آبرفت قابل دستیابی است. آیین نامه لرزه ای ایران (استاندارد (2800 نیز بکارگیری طیف ویژه ساختگاه را برای ساختمانهای بلند تر از 50 متر که بر روی زمین نوع IV ساخته میشوند و ساختمانهای بلند تر از 50 مترکه بر روی زمین های -II ب و -IIIب، با ضخامت لایه خاک بیش از 60 متر ساخته میشوند الزامی دانسته است. از آنجایی که عمده ساختمانهای بلند مرتبه در ساختگاه های ساحلی مازندران مشمول این الزام آیین نامه می گردند لذا در این مطالعه با استفاده از نتایج آزمایش های ژئوفیزیک درون گمانه ای در ساختگاه های ساحلی مازندران اقدام به استخراج پروفیل نماینده ژئوتکنیکی لرزه ای و تحلیل دینامیکی آبرفت تحت رکورد زلزله های حوزه نزدیک با پالس و بدون پالس شد و نهایتا با مقایسه نتایج اثرات پدیده ناشی از جهت پذیری مشاهده و توصیه های لازم بیان شد.

کلیدواژه ها:

جهت پذیری ، زلزله حوزه نزدیک ، طیف ویژه ساختگاه.