تحلیل و سطح بندی مراکز امدادی با استفاده از مدل AHP با تاکید بر نظریه مکان مرکزی ( منطقه مورد مطالعه : استان تهران )

مراکز امدادی به عنوان یک مرکز پاسخگویی به حوادث و سوانح طبیعی و انسان ساز در سطح شهر ها می باشند. لذا با توجه به بحث اروقاء و تجهیز این مراکز می توان خسارات ناشی از حوادث را تاحد قابل توجهی کاهش دهد. ارتقاء و تجهیز مراکز امدادی از جمله موضوعاتی است که در سال های اخیر در طرح ها و برنامه ریزی های جمعیت هلال احمر مورد توجه قرار گرفته است. روش انجام این تحقیق توصیفی ، تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای و میدانی از مراکز امدادی استان تهران گردآوری گردیده است. به منظور طبقه بندی و تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از تکنیک مدل سلسله مراتبی AHP و به کمک نرم افزارهای GIS و Expert Choice به تعیین ضرایب اهمیت شاخص ها و اعمال این ضرایب در وضعیت مراکز موجود پرداخته و در نهایت این مراکز در تناسب با هدف شناسایی و سطح بندی شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد مراکزی که دارای تنوع و تعداد حادثه بالای نسبت به مراکز دیگر دارند و دارای سازه کافی جهت استقرار تجهیزات دارد در سطح 1 و مراکز دیگر دارای تنوع و تعداد حادثه کمتری دارند و همچنین دارای سازه ساختمانی بوده در سطح 2 و الباقی که فاقد ساختمان می باشد در سطح 3 قرار گرفتند. از نتایج بدست آمده از پژوهش، استفاده از نظریه وان کریستالر در تعیین سطح بندی مراکز امدادی به دلیل عدم یکنواختی شرایط فیزیکی فاقد اعتبار می باشد.

کلیدواژه ها:

مراکز امدادی ، سطح بندی ، وان کریستالر ، استان وهران ، همعیت هلال احمر