معنویت گرایی و معنویت گریزی در محیط کار

هدف اصلی این مقاله، بررسی ساختاری معنویت گرایی و معنویت گریزی افراد در محیط کاری می باشد. در سالهای اخیر مطالب زیادی در باب معنویت مطرح شده است، معنویت در کار؛ تلاش در جهت ایجاد حساسیت نسبت به ارتباط فرافردی، درون فردی، میان فردی و برون فردی در زندگی کاری به منظور بالندگی شخصی در رسیدن به تعالی انسانی می باشد. معنویت، افراد را در کارشان نیرومند می سازد و به آنها اجازه می دهد که با خداوند متعال در همه جوانب زندگیشان، مرتبط شوند. البته موانعی نیز ممکن است اثربخشی محیط کار معنوی را کاهش دهد، در نتیجه نقش رهبران معنوی در هزاره سوم، تحریک و برانگیختن کارکنان با استفاده از چشم انداز معنوی و ایجاد زمینه های فرهنگی بر اساس ارزشهای انسانی در سازمانها پررنگ تر میشود. با برخورداری از معنویت، مدیران خواهند توانست نه تنها بهره وری را در محیط کار یا سازمان خود بهبود بخشند، بلکه از آن مهمتر می توانند به آرامش خاطر و رضایت باطن یا یک شادی طولانی دست یابند.

کلیدواژه ها:

معنویت گرایی ، معنویت گریزی ، سازمان ، کار