بررسی تاثیرتقویت تیر پیوند کناری با مقطع کاهش یافته در قاب دارای مهاربند واگرا

لزوم استفاده از سیستم باربری جانبی به دلایل زیادی از جمله مستهلک نمودن نیروی ناشی از زلزله یک موضوع بسیار مهم در طراحی ساختمانها میباشد. یکی از سیستمهایی که در سازه های فولادی از آن استفاده میشود، قابهای دارای مهاربند واگرا میباشد. استفاده از این نوع سیستم باربری سبب تشکیل یک تیر با طول متغیر در طول تیر اصلی میگردد که به آن تیر پیوند میگویند. در این تحقیق، به منظور بررسی عملکرد تیر پیوند کناری از تیر با مقطع کاهش یافته به همراه سخت کننده های عرضی تیر و همچنین سخت کننده های جان تیر در پنج نمونه مدل مختلف استفاده شده است. بدین منظور مدلسازی و تحلیل مدل ها در نرم افزار المان محدود ABAQUS انجام شده است و نتایج با مقادیر تنش مایسز و کرنش پلاستیک ارزیابی شده اند تا عملکرد کلی تیر کناری با مقطع بدون کاهش یافتگی و همچنین مقطع کاهش یافته با و بدون سخت کننده های جان و عرضی تیر مشخص گردد. نتایج نشان میدهند که در اتصال تیر با مقطع کاهش یافته با متمرکز کردن تنشها در محلی دور از اتصال تیر به ستون، رفتار شکلپذیرتری حاصل شده است. همچنین در مدل متشکل از قاب با مهاربند واگرا و تیر با مقطع کاهش یافته با سخت کننده جان کمترین مقادیر تنش مایسز و کرنش پلاستیک را در سازه ایجاد شده است.