آمایش مناطق مرزی؛ توسعه و امنیت پایدار (مطالعه موردی استان کرمانشاه)

طرح مسئله: توسعه و امنیت پایدار از جنبه های مهم مطالعات نوین هستند، که اهمیت آنها در مناطق مرزی با توجه به گره خوردن این دو مقوله به هم دو چندان میشود، به گونه ای که اگر کارگزاران در برنامه ریزی های راهبردی، با یک دیدگاه عادلانه و شناخت آینده نگرانه نسبت به این مناطق در زمینه تحقق توسعه پایدار و آن روی سکه یعنی امنیت پایدار ننگرند، در این مناطق، شاهد تهدیداتی علیه منافع ملی خواهیم بود. استان کرمانشاه، مهمترین استان در منطقه مرکزی غرب ایران است، که یک منطقه مرزی محسوب میشود. برای تحقق توسعه و امنیت پایدار این استان، در برنامهریزیهای راهبردی نیازمند شناخت تنگناها و پتانسیلهای توسعه ای آن در چارچوب رویکرد آمایشی هستیم به گونه ای که با ساماندهی فعالیتها، امکانات و زیرساختها، اهداف متفاوت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی - امنیتی، دنبال شود. این اقدامات بسته به اولویت دهی در برنامه ریزی ها میتواند توسعه و امنیت را برای استان ایجاد کند و یا اینکه با پیوند ندادن دو مقوله توسعه و امنیت پایدار با طرحها و رهیافتهای آمایشی، زمینه بروز تهدیدهای مختلف را در آینده برای این استان رقم زد.روش پژوهش: با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق، نوع پژوهش کاربردی بوده و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است که به منظور دستیابی به اطلاعات مورد نیاز و جمع آوری داده ها از روشهای کتابخانهای، اسنادی استفاده شده است.یافته ها: پیوند طرحهای آمایشی و نگرش سیستمی به توسعه و امنیت پایدار با نظر به شرایط موجود اقتصادی، اجتماعی، سیاسی-امنیتی استان کرمانشاه، ضعیف و در اولویت برنامهریزیهای راهبردی متولیان امر نمی باشد. و این موجب غلبه تنگناها و موانع توسعهای برپتانسیل های استان شده که در بلند مدت موجب تهدید و ناامنی خواهد شد.نتیجه گیری: ضرورت در اولویت قرار گرفتن توسعه و امنیت پایدار در چارچوب رهیافتهای آمایشی جهت توزیع مناسب فعالیتها و امکانات برای بهره برداری مطلوب از مزیتهای استان.

کلیدواژه ها:

مناطق مرزی ، آمایش سرزمینی ، توسعه پایدار ، امنیت پایدار ، برنامه ریزی راهبردی ، کرمانشاه.