بررسی علل کاهش تعاملات اجتماعی و انعطاف پذیری در مجتمع های مسکونی

یکی از معضلات مسکن به خصوص مجتمع های مسکونی عدم توجه به مبحث تعاملات اجتماعی است تجارب گذشته در طراحی مجتمع های مسکونی بیانگر این واقعیت است که به صورت اصولی به این مورد توجه نشده است هدف پژوهش پیش رو بررسی علل کاهش تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی است. لازمه داشتن تعاملات اجتماعی روبرو شدن افراد با همدیگر است در واقع افراد باید قادر باشند و انتخاب کنند که با افراد مختلف روبرو شده و تعامل داشته باشند. فضاهای باز و نیمه باز در مجتمع های مسکونی در صورت طراحی درست و مناسب قادر خواهند بود تا ساکنین را برایداشتن تعاملات اجتماعی تشویق کنند در واقع فضاهای باز و نیمه باز که همان فضاهای میانی خواهند بود فضاهای اصلی ارتباط و روبرو شدن ساکنین با همدیگر خواهند بود . کارشناسان مختلف با توجه به بررسی های مختلف با این نتیجه رسیدند که ساکنین مجتمع های مسکونی که دارای فضاهای باز ونیمه باز مناسب بودند حس رضایتمندی قابل قبول تری داشته و ساکنین آن دارای تعاملات اجتماعی بیشتری بوده اند.بحث انعطاف پذیری ساختمان می تواند تاثیر مستقیم بر تعاملات اجتماعی داشته باشد میتوان با ارائه ی راهکارهای مختلف در جهت انعطاف پذیر شدن واحد های مسکونی درمجتمع ها حس رضایتمندی ساکنین را بیشتر کرده تا افراد با اطمینان خاطر بیشتر در مورد قابل تغییر بودن واحد خود در آینده با توجه به تغییر شرایط پیش بینی نشده در واحد ها گذران زندگی کرده و بتوانند با سایر ساکنین تعامل داشته باشند

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، انعطاف پذیری ، فضاهای باز ، فضاهای نیمه باز