تأثیر آموزش مهارت های هیجانی-اجتماعی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش، ارزیابی تأثیر برنامه آموزش مهارت هاي هیجانی اجتماعی بر درگیري تحصیلی در دانش آموزان بود. روش پژوهشی،نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون بود. براي انتخاب نمونه، از بین کلیه دانش آموزان دختر پایۀ هفتم متوسطه منطقه یک شهر تهران که در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تحصیل بودند، به روش نمونه گیري خوشه اي چند مرحله اي، دو کلاس پایۀ هفتم انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی یک کلاس ( 20 نفر) به عنوان گروه آزمایش و کلاس دیگر ( 20 نفر) به عنوان گروه کنترل گمارده شدند. ابتدا بر روي هر دو گروه پرسشنامه درگیري تحصیلی (ریو و تسنگ) اجرا شد، سپس براي گروه آزمایش برنامه آموزش مهارت هاي هیجانی اجتماعی طی دوازده جلسۀ نود دقیقه اي انجام و گروه کنترل هیچ برنامه آموزشی دریافت نکرد. در پایان مجدداً پرسشنامه درگیري تحصیلی براي هر دو گروه اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیري نشان داد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در ابعاد درگیري تحصیلی تفاوت معنی داري داشتند. با توجه به میانگین پس آزمون متغیرها، خرده مقیاس درگیري شناختی، داراي بیشترین افزایش در بین سایر زیر مقیاس ها بوده است و آموزش مهارت هاي هیجانی اجتماعی باعث افزایش 92 % از تغییرات درگیري تحصیلی شده است. به این ترتیب یافته ها نشان دهنده تأثیر آموزش مهارت هاي هیجانی اجتماعی بر افزایش درگیري تحصیلی بود. از آنجا که مداخلات مبتنی بر مهارت هاي هیجانی اجتماعی به تغییراتی در زمینه احساسات، افکار و رفتارها منجر می شود و از سویی درگیري تحصیلی نیز داراي ابعاد رفتاري، عاطفی، شناختی و عاملیت است؛ نتایج مبین تأثیر ابعاد مهارت هاي هیجانی اجتماعی بردرگیري تحصیلی بود.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های هیجانی اجتماعی ، درگیری تحصیلی ، دانش آموزان.