بررسی ساختار ژنتیکی سگ های بومی ایران با استفاده از اطلاعات ژنوم میتوکندری

هدف تحقیق حاضر مطالعه ساختار ژنتیکی سگ­های بومی ایران و مقایسه با دیگر نژادهای خارجی است. برای این منظور نمونه­های خون از 93 قلاده سگ از جمعیت­های مختلف، از نقاط مختلف کشور جمع آوری گردید، همچنین به منظور مقایسه نتایج حاصل با دیگر نژادهای آسیایی و اروپایی، 655 توالی 582 جفت بازی از ناحیه کنترل ژنوم میتوکندری از بانک اطلاعات ژنوم دریافت شد. استخراج DNA کلیة نمونه­های خون صورت گرفت و برای تکثیر و تعیین توالی ناحیة کنترل ژنوم میتوکندری استفاده شد. با مطالعه توالی 582 جفت بازی ناحیة کنترل ژنوم میتوکندری، 25 هاپلوتیپ تشخیص داده شد. مقدار تنوع نوکلئوتیدی کل برای سگ­های بومی ایران 00704/0±01354/0 بدست آمد. نتایج آنالیز واریانس مولکولی با استفاده از روش F-Statistics مقدار معنی­داری را نشان داد (029/0=Fst و 000/0=P). مقادیر شاخص تثبیت با استفاده از این روش دارای دامنه­ای بین 02671/0- الی 37481/0 بودند. بر اساس این آزمون برخی از این جمعیت­ها بخصوص جمعیت تازی با جمعیت­های سرابی، بختیاری، بومی البرز و بومی غرب کشور، جمعیت سرابی با جمعیت­های کردی، سنگسری، البرز و بومی غرب کشور، جمعیت بختیاری با جمعیت­های بومی البرز و بومی غرب کشور و جمعیت اروپا با غرب آسیا با یکدیگر از نظر ژنتیکی متفاوت بودند (05/0>P). همچنین جمعیت­های تازی، سرابی و بومی غرب کشور با نژادهای اروپا و غرب آسیا اختلاف معنی­داری نشان دادند (05/0>P). جمعیت سگ­های بومی خراسان با همه جمعیت­های مورد بررسی شباهت ژنتیکی نشان داد (05/0

کلیدواژه ها:

سگ بومی ایران ، تنوع ژنتیکی ، ساختار ژنتیکی ، هاپلوتیپ